2023 මාර්තු IMF ගිවිසුම - 1815 මාර්තු උඩරට ගිවිසුම නූතන වේශයකින් පැමිණීමක් ද? (I කොටස)

පසුගිය මාර්තු 21 දින ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් රහසේ එකඟ වී, IMF විසින් අනුමත කොට ක්‍රියාත්මක කරන ලද ණය ගිවිසුම පිළිබඳ පුවත, රට පුරා කිරිබත්, රතිඤ්ඤා සහ ට්විටර් පණිවුඩ හරහා සැමරූ බවත්, රාජ්‍ය නායකයන් සහ ඔවුන්ගේ හිතවතුන් විසින් එය දැනට බංකොලොත් වී ඇති ජාතියේ ගැලවුම්කරු ලෙස හඳුන්වමින් IMF වෙත ප්‍රණාමය පුද කළ බවත්, ශ්‍රී ලංකා නව ඉතිහාසයේ සටහන් වී ඇත. 

මෙම ගිවිසුමේ විශේෂත්වය වනුයේ, 1965 සිට IMF ගිවිසුම් 16 ක් අත්සන් කළ ද, ඒ බව එය අත්සන් කළ අය හැර වෙනත් කිසිවෙකු දැන නොසිටිය ද, මෙම ගිවිසුම දේශපාලන නායකයන් ඇතුළු බොහෝ මහජනයාගේ ගෞරවාදරයට පාත්‍ර වීම යි. මෙය ද තවත් IMF ගිවිසුමක් බැවින් ඉන් ජාතියට ඇති වැදගත්කම හෝ  බලපෑම තීරණය වන්නේ ගිවිසුමේ ඇති කොන්දේසි ක්‍රියාත්මක වන විට ය. එහෙත්, IMF ගිවිසුම සමරන බොහෝ දෙනෙකුට එම කොන්දේසි හෝ ඉන් ජාතියට ලැබෙන අනාගත හොඳ නරක හෝ පිළිබඳ ව නිසි අවබෝධයක් තවම නොමැති බව රහසක් නොවේ.

1815 උඩරට ගිවිසුම ද එකල දේශපාලන නායකයන් සහ මහජනතාව විසින් හිස මුදුණින් පිළි ගෙන සමරන ලදි. ඊට හේතුව ලෙස, එම ගිවිසුම මගින් බ්‍රිත්‍යයන් විසින් එවක උඩරට රාජධානිය පාලනය කළ කෘර රජුගෙන් ඔවුන් මුදවා ගෙන, උඩරටට සමෘද්ධිය ලැබෙන බවට විශ්වාස කිරීම යි. 

එහෙත්, ගිවිසුම ක්‍රියාත්මක වන විට එවැනි සමෘද්ධියක් නොව, ඔවුන් තවත් පීඩනයට ලක් වන බව වැඩි දිනක්  ගත වීමට පෙර මහජනතාවට අවබෝධ වූ බැවින්, ඔවුන් විසින් බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට එරෙහිව අඛණ්ඩ කැරලි හෝ නිදහස් සටන් මාලාවක් මෙහෙය වීය. ඒ පිළිබඳ ව 1818 සහ 1848 නිදහස් සටන් දෙක ඉතිහාසයේ විස්තරාත්මකව වාර්තා වුව ද, බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට එරෙහිව ගරිල්ලා සටන් සහ අරගලයන් අඛණ්ඩව පැවතින.

එහෙත්, ගිවිසුමෙන් වැඩි දිනක් ගත වීමට පෙර උඩරටට එවැනි සමෘද්ධියක් නොව, ඔවුන් තවත් පීඩනයට ලක් වන බව මහජනතාවට අවබෝධ වූ බැවින්, ඔවුන් විසින් බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට එරෙහිව අඛණ්ඩ කැරලි හෝ නිදහස් සටන් මාලාවක් මෙහෙය වීය. ඒ පිළිබඳ ව 1818 සහ 1848 නිදහස් සටන් දෙක ඉතිහාසයේ විස්තරාත්මකව වාර්තා වුව ද, බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට එරෙහිව ගරිල්ලා සටන් සහ අරගලයන් අඛණ්ඩව පැවතින.

එබැවින්, මෙම කෙටි ලිපියේ අරමුණ වනුයේ, 1815 මාර්තු උඩරට ගිවිසුමෙන් ශ්‍රී ලංකා ජාතිය ලැබූ කටුක අත්දැකීම්වලට සාපේක්ෂ නව අත්දැකීම් ගොන්නක්, නව භූ දේශපාලනික ගෝලීය ආර්ථිකය තුළ, 2023 මාර්තු IMF ගිවිසුමෙන් ද ජාතියට ලැබීමේ විශාල අවදානමක් පවතින බවට අදහසක් ඉදිරිපත් කිරීම යි.

මෙහි පළමු කොටස වශයෙන් 1815 උඩරට ගිවිසුම පිළිබඳ ව  අවබෝධයක් ලබා ගැනීම සඳහා කෙටි සටහනක් පහත ඉදිරිපත් කෙරේ.

එය මූලික වශයෙන් රජය විසින් නිකුත් කොට ඇති 11 ශ්‍රේණිය ඉතිහාසය පෙළපොතෙහි 1815 උඩරට ගිවිසුම සහ එහි පසුබිම ආශ්‍රිතව ඉදිරිපත් කෙරෙන තොරතුරු මත පදනම් වෙයි.

1815 උඩරට ගිවිසුම ගැසීමේ පසුබිම කෙටියෙන් 

ලන්දේසින් පළවා හැර මුහුදුබඩ සහ පහතරට ප්‍රදේශවල බලය තහවුරු කර ගත් බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයන් විසින් උඩරට යටත් කර ගැනීමට නිරන්තරයෙන් උත්සාහ කළ ද, උඩරැටියන්ගේ ගරිල්ලා සටන් ක්‍රම හරහා ඔවුන් අඛණ්ඩව පරාජය විය. ඔවුන්ට උඩරට යටත් කර ගැනීමට අවශ්‍ය වූයේ, ශ්‍රී ලංකාවේ රාජධානිය මහනුවර කේන්ද්‍ර කර ගෙන පැවති බැවින් එය යටත් කර ගැනීමෙන් මුළු රටේම පාලනය ලබා ගත හැකි බැවිනි.

බ්‍රිතාන්‍යයන් සමඟ පැවති නිරන්තර සටන් මාලාව හේතු කොට දැඩි ආතතියට සහ කම්පනයට පත්ව සිටි ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජු, තමන්ට පක්ෂ දේශීය නායකයන් (එනම්, පාලක රදල පංතිය) සහ විශේෂ ලාභ ප්‍රයෝජන පතා බ්‍රිතාන්‍යයන්ට පක්ෂව ක්‍රියා කරන නායකයන් වෙන් කොට හඳුනා ගැනීමේ දැඩි ගැටළුවට මුහුණ දෙන ලදි. මෙහි දී, රජු මුහුණ දුන් තර්ජනය වූයේ, සමහර නායකයන් විසින් උඩරට මාර්ගයන් සහ රහස් සටන් උපක්‍රම පිළිබඳ තොරතුරු  බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාවට ලබා දී, තමා ඝාතනය කොට රාජධානිය අල්ලා ගැනීමට පැවති අවදානම යි. 

එබැවින්, රජු විසින් තම සැකයට භාජනය වූ නායකයන්ට, ඔවුන්ගේ පවුල්වලට සහ පාක්ෂිකයන්ට කෘර දඩුවම් දීමේ පිළිවෙතක් අනුගමනය කරන ලදි. මෙම පිළිවෙත වත්මන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රාජ්‍ය නායකයන් ද අනුගමනය කරන බව රහසක් නොවේ. එබැවින්, රජු අවට සිටි එම නායකයන් විසින් මෙම රජු ඉතා කෘර රජෙකු ලෙස තම යටත් වැසියන් අතර ප්‍රචලිත කොට, රජුට එරෙහි මහජනයා ඒකරාශි කරන ලදි. එම වාතාවරණය තුළ සමහර නායකයන් රජු නෙරපීම සඳහා රහසේ  බ්‍රිතාන්‍යයන්ට  සහාය දෙන ලදි. ඔවුන් අතර පිළිමතළාවේ, ඇහැළේපොළ, මොල්ලිගොඩ, කැප්පිටිපොළ, මඩුගල්ල, කොබ්බෑකඩුව, ගලගෙදර මොහොට්ටාල වැනි නායකයන් රැසකගේ නම් ද සඳහන් වෙයි.

එහෙත්, එවක බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්ඩුකාර රොබට් බ්‍රවුන්රිග් විසින් 1815 ජනවාරි මස දී උඩරට ආක්‍රමණය කළ ද, සුපුරුදු පරිදි රජු ආරක්ෂා කර ගැනීමට උඩරට වැසියන් ක්‍රියා කරන ලදි. එබැවින්, රජුට එරෙහි වූ නායකයන්ගේ සහාය ඇතිව රොබට් බ්‍රවුන්රිග් විසින් යොදන ලද උපාය වූයේ, බ්‍රිතාන්‍යයන් උඩරට වැසියන්ගේ සතුරන් නොව ඔවුන් කෘර රජුගෙන් මුදවා ගැනීම සඳහා උඩරට නායකයන් සමඟ ක්‍රියා කරන පිරිසක් බව උඩරට වැසියන් අතර ප්‍රචලිත කිරීම යි. එමගින්, රජු සහ වැසියන් අතර විශාල පරතරයක් ඇති කරන ලදි.

එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, මැද මහනුවර ආරක්‍ෂිත ස්ථානයකට පළා ගොස් සැඟවී සිටි රජු සහ බිසෝවරුන්, 1815 පෙබරවාරි 18 දින රජුට එරෙහි රදල නායකයන්ගේ මෙහෙයවීම යටතේ උඩරට වැසියන් විසින්ම වටකොට අල්ලා ගෙන, බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාවට භාර දෙන ලදි. එම අවස්ථාවේ බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාව උඩරට මෙහෙයවන ලද්දේ ජොන් ඩොයිල් විසිනි.  ඒ අනුව, උඩරට දී නිරන්තරයෙන් පරාජය වෙමින් සිටි බ්‍රිතාන්‍යයන්ට කිසිම යුද්ධයක් නොමැතිව රජු ජීවග්‍රහණයෙන් අල්ලා ගැනීමට හැකි විය. එම අවස්ථාවේ ජොන් ඩොයිල් විසින් තම අසු මතම සිට රට වැසියන්ගේ ප්‍රීති ගෝෂා මැද රජුට අමානුෂික ලෙස කස පහරක් දී තම අත්අඩංගුවට ගත් බව ද වාර්තා වෙයි.

එහෙත්, රජු අල්ලා ගත් පමණින් උඩරට රාජධානිය යටත් වූ බව පිළි ගැනීමට මැළි වූ බ්‍රවුන්රිග් ආණ්ඩුකාරයා විසින් තමන්ට සහාය දුන් රදල නායකයන් සමඟ ගිවිසුමක් අත්සන් කිරීමෙන් උඩරට රාජධානිය යටත් කර ගැනීමේ කාර්යය වංචනික ලෙස නිම කෙරින. 1815 ගිවිසුම ලෙස ඉතිහාස ගත වී ඇත්තේ මෙම ගිවිසුම යි. 

1815 උඩරට ගිවිසුමේ මූලික අන්තර්ගතය

රජු අල්ලා ගැනීමේ සිට සති දෙකක් තුළ 1815 මාර්තු මස 2 දින මහනුවර රාජ සභා ගොඩනැගිල්ලේ (එනම්, මගුල් මඩුව) දී බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්ඩුව වෙනුවෙන් බ්‍රවුන්රිග් ආණ්ඩුකාරයා ද, උඩරට වැසියන් වෙනුවෙන් රදල නායකයන් ද විසින් උඩරට රාජධානිය බ්‍රිතාන්‍යය යටතට පත් කිරීම සඳහා මෙම ගිවිසුම අත්සන් කරන ලදි. එම ගිවිසුමෙහි වූ වගන්ති/කොන්දේසි සාරංශය පහත දැක්වෙයි.

• මුල් වගන්ති තුනින් ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහට සහ ඔහුගේ ඥාතීන්ට උඩරට සිංහාසනයට තිබූ සියළු අයිතිවාසිකම් අහෝසි කෙරිණ.

• හතරවන වගන්තියෙන් උඩරට රාජධානිය බ්‍රිතාන්‍ය රජයට යටත් වූ බවත්, උඩරට සම්ප්‍රදායික නිලධාරී පන්තියේ (එනම්, රදල පන්තියේ) අයිතිවාසිකම් සහ වරප්‍රසාදයන් රැකෙන පරිදි බ්‍රිතාන්‍යය විසින් එය පාලනය කරන බවත් දැක්විණ.

• පස්වන වගන්තියෙන් බුද්ධාගම සහ දේවාගම කඩ නොකොට පවත්වා ගනිමින් භික්ෂුන් වහන්සේලා, විහාරස්ථාන සහ දේවාල ආරක්ෂා කරන බවට පොරොන්දු විය.

• සෙසු වගන්තිවලින් උඩරට රාජධානියේ අධිකරණ කටයුතු පවත්වා ගෙන යන ආකාරය දැක්විණ.

රැස්ව සිටි පිරිසට ගිවිසුමේ වගන්ති කියවා තේරුම් කිරීමෙන් පසු ගිවිසුම අත්සන් කිරීමටත් පෙර, කිසිවෙකු විසින් සිංහ දජය පහළ හෙළා බ්‍රිතාන්‍ය දජය එසවූ අවස්ථාවේ දී, පූජ්‍ය වාරියපොළ ශ්‍රී සුමංගල හිමියන් විසින් බ්‍රිතාන්‍ය දජය පහළ දමා නැවත සිංහ දජය එසවූ බවට ද මතයක් පවතී. 

ගිවිසුමෙන් වැඩි කාලයක් යාමට පෙර උඩරට රදල නායකයන් සහ වැසියා බ්‍රිතාන්‍යයන්ට රැවටුන බවට ලැබූ අත්දැකීම තුළ බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට එරෙහිව සටන් දාමයක් ඇති විය. එහි දී, ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජු අල්ලා දී ගිවිසුම ගැසීමට බ්‍රිතාන්‍ය රජයට ආධාර දෙන ලද රදල නායකයන් සියල්ලම වගේ බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය විසින් අමානුෂික ලෙස මරා දමන ලදි. 

ගිවිසුමෙන් පසු  බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට එරෙහිව හට ගත් නිදහස් අරගල

බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය තුළින් නිදහස අහිමිවීම සහ අසාධාරණයන්ට මුහුණ දුන් උඩරට නායකයන් සහ වැසියන් විසින් තමන්ට සුපුරුදු සටන් ක්‍රම යොදා ගනිමින් බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයෙන් නිදහස් වීම සඳහා සටන් දාමයක් ක්‍රියාත්මක කරන ලදි. මින් 1818 කැරැල්ල සහ 1848 කැරැල්ල පිළිබඳ ව තොරතුරු විශේෂයෙන් වාර්තා වෙයි.

1848 කැරැල්ලට දායක වූ ප්‍රධාන හේතූන් 

• නිදහස අහිමිවීම සහ රජෙකු නොමැතිවීම පිළිබඳ පසුතැවිල්ල

• උඩරට ප්‍රභූ පන්තියේ වරප්‍රසාද සහ බලයට පහර වැදීම

• ගිවිසුම කඩ කරමින් වෙනත් ප්‍රභූන් නිලතලවලට පත් කිරීම

• ආගම සහ සංස්කෘතියේ ආරක්ෂාව පිළිබඳ ගැටළු මතු වීම

බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය විසින් එම කැරැල්ල ඉතා කෘර ලෙස මර්ධනය කරන ලදි.

1848 කැරැල්ලට දායක වූ ප්‍රධාන හේතූන් 

• 1833 ක්‍රියාත්මක කරන ලද කෝල්බෲක් ප්‍රතිසංස්කරණ තුළ ඉඩම් අහිමි වීම සහ දේශීය යැපුම් කෘෂිකර්මය අඩාල වීම

• රාජකාරී ශ්‍රමය අහෝසි කිරීම සහ අධිකරණ බලය අහෝසි කිරීමෙන් ගම් සභා අඩපණ වීම

• ඉංග්‍රීසි උසාවි හරහා ක්‍රියාත්මක වූ නව අධිකරණ ක්‍රමයෙන් මහජනයා පිඩාවට පත් වීම

• මහජනයාට දැරීමට සිදු වූ නව බදු බර. මෙහි දී, ආණ්ඩුකාර ටොරින්ටන් සාමිවරයා විසින් 1848 දී රජයේ පහළ වැටී තිබූ බදු ආදායම ඉහළ නැවීම සඳහා බදු සංස්කරණයන් ඉදිරිපත් කිරීම කැරැල්ලට විශේෂ හේතුවක් විය. මුද්දර බද්ද, කරත්ත සහ ඔරු පාරු බද්ද, වෙළෙඳසැල් බද්ද, තුවක්කු බද්ද, ඇඟ බද්ද සහ බලු බද්ද යනාදිය නව බදු විය. මෙම සියළු බදු සඳහා මහජන අප්‍රසාදය පළ වූ අතර තුවක්කු බද්ද, ඇඟ බද්ද සහ බලු බද්ද යනාදියට එරෙහි විරෝධතාවන් කැපී පෙනිණ.

• "නිල් පොත" නම් වූ සංඛ්‍යා ලේඛන සංග්‍රහය සඳහා රජය විසින් කුටුම්බ තොරතුරු සමීක්ෂණයේ දී තවත් බදු පැනවීමට යන බවට මහජනයා අතර ඇතිවූ සැකය 

1848 කැරැල්ල කෘර ලෙස මර්ධනය කළ ද, ටොරින්ටන් සාමිවරයාගේ පාලනය පිළිබඳ එල්ල වූ විවේචනයන් පරික්ෂා කළ බ්‍රිතාන්‍ය රජය විසින් ඔහු ආපසු කැඳවූ අතර මහජන  විරෝධයට ලක්වූ බදු වර්ග ඉවත් කිරීමත්, සෙසු බදු වර්ගවල  අහිතකර අංග ඉවත් කිරීමටත් ක්‍රියා කරන ලදි. එසේම, මහජනයා කලකිරීමට පත් වූ බුද්ධාගම සහ ගොවි ගැටළු පිළිබඳ ප්‍රතිපත්තිවල ද හිතකර වෙනසක් ඇති වූ බවට වාර්තා වෙයි.

මෙම නිදහස් අරගලයන් 1948 පෙබරවාරි 04 දින නිදහස ලබා ගන්නා තෙක් විවිධාකාරයෙන් පැවති අතර වෙළෙඳ වැවිලි භෝග ආර්ථිකයක් ගොඩ නැගීම සඳහා ආයෝජනය කෙරෙන අතර මහජන සුභසාදනය සඳහා ද බ්‍රිතාන්‍ය රජය විසින් විවිධ ප්‍රතිපති ක්‍රියාත්මක කරන ලදි.

සමාප්ත සටහන (I කොටස)

1815 මාර්තු උඩරට ගිවිසුම තුළින් බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් උඩරට රාජධානිය යටත් කර ගැනීම හරහා මුළු රටේම ආර්ථිකය බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යයට සහ ජාතියට වාසි දායක වන ලෙස පාලනය සහ කළමනාකරණය කිරීමේ අවස්ථාව ලබා ගන්නා ලදි. එය, ගිවිසුම මගින් එවක දේශීය නායකයන් රැවටීම හරහා සිදු කරන ලදි. එහි ඒකායන අරමුණ වූයේ, ශ්‍රී ලංකාවේ කේන්ද්‍රීය පිහිටීම සහ පරිසරය ඇතුළු ස්වභාවික සම්පත් තොගය තම පූර්ණ පාලනය යටතට ගෙන ආර්ථික වාසි ලබා ගැනීම බවට සැකයක් නොමැත.

එහෙත්, නූතන ගෝලීය භූ දේශපාලනික රාමුව දෙස බලන විට, දේශපාලනික වශයෙන් රටවල් යටත් කර ගැනීම හරහා එම රටවල ආර්ථිකයන්ගෙන් ඵලප්‍රයෝජන ලබා ගැනීමේ අධිරාජ්‍ය වාදී ප්‍රතිපත්තිය බලවත් රටවල් විසින් වර්තමානයේ අනුගමනය නොකෙරෙන බව පැහැදිළි ය.

ඊට විකල්පය ලෙස වර්තමානයේ භාවිතා කෙරෙන ක්‍රමවේදය වනුයේ, බලවත් රටවල බහුතර අයිතිය සහ අනෙක් රටවල සුළු සාමාජිකත්වය මත පිහිවුවා පාලනය කෙරෙන ජාත්‍යන්තර ආයතන පද්ධතිය යි. ඒ හරහා බලවත් රටවල ව්‍යාපාරිකයන්ගේ ආයෝජනයන් අනෙක් රටවලට (එනම්, අඩු දියුණු රටවල) ව්‍යාප්ත කිරීම කෙරෙන අතර ඊට අදාළ ගිවිසුම් කොන්දේසි හරහා එම රටවල අභ්‍යන්තරික පාලනයන් බලවත් රටවල ප්‍රවර්ධනය සඳහා වෙනස් කිරීම හෝ සැකසීම සිදු කෙරේ. ඊට දායක වන පරිදි එම ආයතන පද්ධතියේ නියෝජිත ජාලයක් ලෝකය පුරා විවිධ ක්‍රමවේදයන් හරහා ගොඩ නගා පවත්වා ගැනීම දැකිය හැකිය. අදාළ ගිවිසුම් සැකසීමේ දී මූලිකත්වය ගෙන නියෝජන දායකත්වය ලබා දෙන්නේ එම නියෝජිතයන් විසිනි . 

මෙම ගිවිසුම්වලින් අඩු දියුණු රවවලට තම සම්පත්වල සාපේක්ෂ වාසි මත දේශීය සහ ගෝලීය ආර්ථිකයන් තුළ තරගකාරීව වාසි ලබා ගැනීමේ අවස්ථාව ලබා නොදෙන අතර විවිධ කොන්දේසි හරහා එම රටවල් බලවත් රටවල වාසියට බැඳ තබා ගැනීම සිදු කෙරේ.

IMF යනු එම ආයතන පද්ධතියේ ඉහළින්ම පවතින ආයතනයක් වන අතර එම ආයතනය පාලනය කෙරෙන බලවත් රටවල ආර්ථිකයන්ට එම ආයතනයේ භූමිකාවෙන් කිසිම ඍජු ප්‍රයෝජනයක් හෝ වැදගත් කමක් නොමැත. එබැවින්, IMF ආයතනයේ සියළු භූමිකාව සිදු වන්නේ විවිධාකාරයෙන් ආර්ථික අර්බුදයන්ට මුහුණ දෙන ශ්‍රී ලංකාව වැනි දුප්පත් රටවල පමණි. එය IMF ණය ගිවිසුම් හරහා සිදු වෙයි. පසුගිය මාර්තු 21 දින ශ්‍රී ලංකාවේ IMF නියෝජිතයන්ගේ ප්‍රමුඛත්වය මත සමරන ලද්දේ එවැනි ගිවිසුමකි.

මෙම IMF ගිවිසුමේ කොන්දේසි සහ ඒ අනුව දැනටමත් දේශීය නායකයන්  සහ නියෝජිතයන් විසින් කඩිමුඩියේ ක්‍රියාත්මක කරනු ලබන ජාතික ප්‍රතිපත්ති දෙස බලන විට, 1815 මාර්තු උඩරට ගිවිසුමෙන් උඩරට නායකයන් සහ වැසියන් රැවටීමත්, එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස පසුකාලීනව නිදහස් අරගයන් හට ගැනීමත් යනාදියට අනුරූප තත්වයක්, 2023 මාර්තු IMF ගිවිසුම ආශ්‍රිතව  ව  ද ඉදිරියේ දී හට ගැනීමක් බලාපොරොත්තු වීමේ වැරද්දක් නොමැත. 

එම අදහස් මෙම ලිපියේ ඊළඟ කොටසින් ඉදිරිපත් කෙරේ.

(වත්මන් ශ්‍රී ලංකා ඓතිහාසික ආර්ථික අර්බුදය නිරකරණයට අවශ්‍ය නව්‍ය ප්‍රතිපත්ති කඩිනමින් ක්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳ ව සිදු වන කාලීන විද්වත් කතිකාවතට හුදෙක් වෘත්තීය අභිලාෂයෙන් දායක වීමේ අරමුණින් මෙම ලිපිය කෙටියෙන් සකසන ලදි.)

පි සමරසිරි

[ආර්ථික විද්‍යාව බී.ඒ. ගෞරව(කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලය) සහ එම්.ඒ.(කැන්සස් විශ්ව විද්‍යාලය)]

හිටපු නියෝජ්‍ය අධිපති, ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුව 

(හිටපු බැංකු අධීක්ෂණ අධ්‍යක්ෂක, මහ බැංකු සහකාර අධිපති, මහ බැංකු මුදල් මණ්ඩල ලේකම්, ණය තොරතුරු කාර්යාංශයේ සභාපති, ශ්‍රී ලංකා ගිණුම් සහ විගණන ප්‍රමිති සමීක්ෂණ මණ්ඩලයේ සභාපති, ශ්‍රී ලංකා බැංකු කරුවන්ගේ ආයතනයේ උප සභාපති සහ සභාපති, ශ්‍රී ලංකා රක්ෂණ නියාමන කොමිසමේ සාමාජික, ශ්‍රී ලංකා විනිමය සහ සුරකුම්පත් කොමිසමේ සාමාජික සහ බැංකු සහ ආර්ථික විද්‍යා ග්‍රන්ථයන් 10 ක කතෘ)